Żeby mówić o obiektywizmie w
praktyce trzeba sięgnąć do obiektywizmu w teorii. Otóż, obiektywnym jest to, co
jest do końca zgłębione. Jednak, jak już wcześniej pisałem, wszystko podlega
nieustannym zmianom, czego dowodem np. są mutacje wirusów. Jak więc objąć w
jedną całość, co cały czas jest „w ruchu”? W teorii nie możemy zatrzymać czasu,
ale w praktyce człowiekowi udaje się np. zamrażać zarodki. To prowadzi do
wniosku, że obiektywizm w praktyce jest zatrzymaniem aspektu w jednym punkcie i
przeanalizowanie go ze wszystkich stron, a następnie wnosić „korektę czasu” do
wyniku danej analizy. Chodzi w tym o to, aby rozstrzygać problemy dziś z
nastawieniem na jutrzejszą zmianę rozstrzygnięcia. Biorąc pod uwagę, że
przyroda opiera się na cyklach, człowiek może podobnie podejść do swojego życia
i w tych „cyklach” rozstrzygać problemy „tu i teraz”. Wiem, że do tego
potrzebny jest wyższy stopień zorganizowania się społeczności ludzkiej, ale
jeżeli chcemy myśleć o przyszłości z nadzieją pozytywnego rozwoju, to chyba
czas najwyższy zacząć się „organizować”. Rzeczywistość pokazuje co raz
wyraźniej, że „cykle” człowieka wchodzą w co raz większy konflikt z cyklami
przyrody, i żebyśmy się, jak to się u nas mówi, „nie obudzili się z ręką w nocniku”.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz